запле́чнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
запле́чнік |
запле́чнікі |
| Р. |
запле́чніка |
запле́чнікаў |
| Д. |
запле́чніку |
запле́чнікам |
| В. |
запле́чнік |
запле́чнікі |
| Т. |
запле́чнікам |
запле́чнікамі |
| М. |
запле́чніку |
запле́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рюкза́к запле́чнік, -ка м., пляца́к, -ка́ м.; рукза́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)