запле́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за плячамі.

З. мяшок.

◊

Заплечных спраў майстар (уст., неадабр.) — кат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запле́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запле́чны запле́чная запле́чнае запле́чныя
Р. запле́чнага запле́чнай
запле́чнае		 запле́чнага запле́чных
Д. запле́чнаму запле́чнай запле́чнаму запле́чным
В. запле́чны (неадуш.)
запле́чнага (адуш.)		 запле́чную запле́чнае запле́чныя (неадуш.)
запле́чных (адуш.)
Т. запле́чным запле́чнай
запле́чнаю		 запле́чным запле́чнымі
М. запле́чным запле́чнай запле́чным запле́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запле́чны запле́чный;

◊ ~ных спра́ў ма́йстар — уст. запле́чных дел ма́стер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запле́чны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для нашэння за плячамі. Заплечны мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́йстра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Торба, заплечны мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рукза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Заплечны рэчавы мяшок з кішэнямі.

Паходны р.

|| прым. рукза́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запле́чный запле́чны;

запле́чных дел ма́стер ист. запле́чных спраў ма́йстар; (палач) кат.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́йстра, ‑ы, ж.

Дарожная торба, заплечны мяшок. [Ганна] механічна збірала кайстру Дудку, той збіраўся некуды ў дарогу. Лынькоў. Калі з вайны вярнуўся бацька, Разбінтаваны ў лазарэце, Дастаў ён з кайстры хлеб салдацкі І па акрайцу выдаў дзецям. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рукза́к ’заплечны рэчавы мяшок’ (ТСБМ). З ням. Rucksack (з альпійскіх дыялектаў), якое ад ням. Rücken ’спіна’ і Sack ’мяшок’ (Рэйзак, 550).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рукза́к, ‑а, м.

Заплечны рэчавы мяшок. [Антось:] — Ну, я гатоў. А вось і рукзак. Ого, які цяжкі! Ён мне плечы абарве. Цікава, чаго гэта мама паклала ў дарогу. Бяганская. Рукзак паходны рэжа мае плечы, Ды я маўчу, маўчаць мае сябры. Свірка.

[Ням. Rucksack.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)