запаўне́нне гл. запоўніцца, запоўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запаўне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. запаўне́нне
Р. запаўне́ння
Д. запаўне́нню
В. запаўне́нне
Т. запаўне́ннем
М. запаўне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запаўне́нне ср.

1. заполне́ние, наполне́ние;

2. заполне́ние;

3. запру́живание;

4. восполне́ние;

1-4 см. запаўня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запаўне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запаўняць — запоўніць і стан паводле знач. дзеясл. запаўняцца — запоўніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́ўніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Напоўніцца, стаць поўнасцю занятым.

Тэатр запоўніўся гледачамі.

|| незак. запаўня́цца, -я́ецца.

|| наз. запаўне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запо́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

1. Напоўніць, поўнасцю заняць.

З. ванну вадой.

Гледачы запоўнілі залу.

З. час работай.

2. Упісаць неабходныя звесткі ў што-н.

З. анкету.

|| незак. запаўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. запаўне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тампана́ж, -у, м. (спец.).

Запаўненне цэментам трэшчын, расколін у горных пародах, каб прадухіліць прасочванне вады з іх у буравыя свідравіны.

|| прым. тампана́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заполне́ние в разн. знач. запаўне́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заіле́нне, ‑я, н.

Запаўненне рэчышча ракі, канала, ложа вадаёма ілам, пяском і пад. Заіленне вусця ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ячэ́істы, ‑ая, ‑ае.

З мноствам ячэек; порысты, наздраваты. Ячэістая цэгла. □ Бялізнавыя палічкі шафаў маюць ячэістае запаўненне. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)