запару́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запару́шваю запару́шваем
2-я ас. запару́шваеш запару́шваеце
3-я ас. запару́швае запару́шваюць
Прошлы час
м. запару́шваў запару́швалі
ж. запару́швала
н. запару́швала
Загадны лад
2-я ас. запару́швай запару́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запару́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запару́шваць несов.

1. (глаза) засоря́ть; запора́шивать;

2. см. зацяру́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запару́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запарушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запарушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

1. Забрудзіць, пашкодзіць чым-н., што трапіла ў сярэдзіну.

З. вушы.

2. Прысыпаць, зацерушыць.

Снег запарушыў зямлю.

◊

Вока не запарушыць каму (разм.) — пра ціхага, бяскрыўднага чалавека.

|| незак. запару́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запару́швацца, ‑аецца; незак.

Зал. да запарушваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запару́шванне ср.

1. засоре́ние; см. запару́шваць 1;

2. см. зацяру́шванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запора́шивать несов.

1. зацяру́шваць;

2. (засорять) разг. запару́шваць; см. запороши́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засоря́ть несов. засме́чваць; (загрязнять) забру́джваць; (забивать) забіва́ць; (глаза) запару́шваць; (желудок) засо́рваць;

засоря́ть ра́ковину в ку́хне забіва́ць ра́кавіну ў ку́хні;

засоря́ть го́лову засме́чваць (забіва́ць) галаву́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)