за́пань
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
за́пань |
| Р. |
за́пані |
| Д. |
за́пані |
| В. |
за́пань |
| Т. |
за́панню |
| М. |
за́пані |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
за́пань спец. (перемычка на реке из связанных брёвен) бо́ма, -мы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
за́пань, ‑і, ж.
Спец. Прыбярэжная частка ракі, агароджаная змацаваным бярвеннем для затрымкі і сартавання сплаўнога лесу, а таксама і сама агароджа. [Васіль] сышоў з кручы да самай вады і так па беразе пайшоў да запані, дзе ўдалечыні чарнеў буксір. Краўчанка. Дружу з халоднай рэчкай быстраю, — Плыты да запані ганяю. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́ма ж.
I (рычаг) ва́га
II спец. (перемычка на реке из связанных брёвен) за́пань
III обл. бубе́нчик м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)