запа́льчывы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запа́льчывы запа́льчывая запа́льчывае запа́льчывыя
Р. запа́льчывага запа́льчывай
запа́льчывае		 запа́льчывага запа́льчывых
Д. запа́льчываму запа́льчывай запа́льчываму запа́льчывым
В. запа́льчывы (неадуш.)
запа́льчывага (адуш.)		 запа́льчывую запа́льчывае запа́льчывыя (неадуш.)
запа́льчывых (адуш.)
Т. запа́льчывым запа́льчывай
запа́льчываю		 запа́льчывым запа́льчывымі
М. запа́льчывым запа́льчывай запа́льчывым запа́льчывых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запа́льчывы, -ая, -ае.

1. Які лёгка ўзбуджаецца, прыходзіць у раздражненне, гнеў.

З. чалавек.

2. Поўны раздражнення, гневу.

Запальчывыя спрэчкі.

|| наз. запа́льчывасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́льчывы запа́льчивый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́льчывы, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка ўзбуджаецца, запаляецца; гарачы. Запальчывы чалавек. // Азартны, задзірлівы. Запальчывы характар. □ Тады пайшлі з залы і слухачы, выносячы запальчывыя спрэчкі ў цішыню вуліцы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспы́льчивый запа́льчывы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гара́члівы, -ая, -ае.

Запальчывы, нястрыманы.

Г. характар.

|| наз. гара́члівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́льчивый запа́льчывы; гара́члівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́рсткі, -ая, -ае (разм.).

Хуткі, жвавы, запальчывы, быстры.

Даволі п. для свайго ўзросту чалавек.

Адзін брат спакойны, разважлівы, а другі п., гарачы.

|| наз. по́рсткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гара́члівы, ‑ая, ‑ае.

Запальчывы, нястрыманы. — Гарачлівы, — падумаў я сам сабе [пра Рамана]. — Не трэба было так груба. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Капы́за ’запальчывы чалавек’ (Яўс.). Кантамінацыя капыжыцца і капрыза (гл.). Параўн. капыціцца ’капрызіцца’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)