запазы́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Узяць, пераняць, засвоіць.

З. слова.

З. ідэю.

|| незак. запазы́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. запазы́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запазы́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запазы́чу запазы́чым
2-я ас. запазы́чыш запазы́чыце
3-я ас. запазы́чыць запазы́чаць
Прошлы час
м. запазы́чыў запазы́чылі
ж. запазы́чыла
н. запазы́чыла
Загадны лад
2-я ас. запазы́ч запазы́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час запазы́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запазы́чыць сов. заи́мствовать, позаи́мствовать; переня́ть;

з. перадавы́ во́пыт — заи́мствовать (позаи́мствовать, переня́ть) передово́й о́пыт;

з. сюжэ́т — позаи́мствовать сюже́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запазы́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Пераняць, узяць адкуль‑н. Запазычыць ідэю. Запазычыць выраз. □ [Старшыня] нямала карыснага запазычыў з работы перадавікоў і цяпер, не шкадуючы сіл, гатоў дзяліцца вопытам сваёй арцелі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запазы́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запазычыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запазы́чаны заи́мствованный, позаи́мствованный; переня́тый; см. запазы́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запазы́чваць несов. заи́мствовать; перенима́ть; см. запазы́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запазы́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запазычваць — запазычыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заи́мствовать

1. сов. запазы́чыць;

2. несов. запазыча́ць, запазы́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераня́ць, перайму́, пяро́ймеш, пяро́йме; пяро́ймем, пяро́ймеце, пяро́ймуць; пераня́ў, -няла́, -ло́; пераймі́; пераня́ты; зак.

1. што. Запазычыць, унаследаваць, зрабіць прывычным для сябе.

П. вопыт.

П. дурныя звычкі.

2. каго-што. Перахапіць, перагарадзіць шлях каму-, чаму-н.

П. статак.

|| незак. перайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. перайма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)