запада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. запада́нне запада́нні
Р. запада́ння запада́нняў
Д. запада́нню запада́нням
В. запада́нне запада́нні
Т. запада́ннем запада́ннямі
М. запада́нні запада́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запада́нне ср., в разн. знач. запада́ние; см. запада́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. западаць — запасці (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запада́ние запада́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впаде́ние

1. упадзе́нне, -ння ср.; (неоконч. действие) упада́нне, -ння ср.; запада́нне, -ння ср.;

2. (устье реки) упадзе́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)