запага́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запага́ню запага́нім
2-я ас. запага́ніш запага́ніце
3-я ас. запага́ніць запага́няць
Прошлы час
м. запага́ніў запага́нілі
ж. запага́ніла
н. запага́ніла
Загадны лад
2-я ас. запага́нь запага́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час запага́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запага́ніць сов.

1. (загрязнить) запа́костить, зага́дить;

2. опога́нить, оскверни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запага́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Зрабіць нячыстым, паганым; забрудзіць. Запаганіць двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запога́нить сов. запага́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запага́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запаганіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обга́дить сов., прост. абга́дзіць, мног. паабга́джваць, урабі́ць; запэ́цкаць, мног. пазапэ́цкваць, запага́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апага́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

1. што. Забрудзіць, сапсаваць чым‑н. брудным; запаганіць. Апаганіць хату. // Наздзекавацца, абняславіць што‑н., якое‑н. месца, забрудзіўшы яго. Апаганіць магілу.

2. каго-што. Наздзекавацца з каго‑, чаго‑н., зрабіўшы ганебны ўчынак. Апаганіць дзяўчыну. Апаганіць імя.

3. што. Якім‑н. учынкам, словам зрабіць непрыемнасць. Апаганіць настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)