запаво́лена

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
запаво́лена запаво́леней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запаво́лена нареч. заме́дленно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́дленно нареч. запаво́лена, замару́джана; прыці́шана;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запаво́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запаво́лены запаво́леная запаво́ленае запаво́леныя
Р. запаво́ленага запаво́ленай
запаво́ленае		 запаво́ленага запаво́леных
Д. запаво́ленаму запаво́ленай запаво́ленаму запаво́леным
В. запаво́лены (неадуш.)
запаво́ленага (адуш.)		 запаво́леную запаво́ленае запаво́леныя (неадуш.)
запаво́леных (адуш.)
Т. запаво́леным запаво́ленай
запаво́ленаю		 запаво́леным запаво́ленымі
М. запаво́леным запаво́ленай запаво́леным запаво́леных

Кароткая форма: запаво́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лы́ткаць ’хадзіць з хаты ў хату’ (Ян.), паўд.-усх. лыта́ць ’дарэмна бегаць’. Генетычна звязана з рус. лыта́ть і лы́тать ’гультаяваць’, ’бадзяцца’, ’хавацца, уцякаць’, з балг. лу́там се ’бадзяюся’, серб.-харв. лу́тати, макед. лута ’тс’. Прасл. lutati/lytati/lunjati < і.-е. *(s)leu̯t‑/*(s)lou̯t‑/*(s)lut‑ (лат. lutêt, lutinât ’балаваць’, новав.-ням. liederlich ’распуснік’, Lotter ’гультай’, ст.-англ. lýðre ’убогі’, ст.-грэч. λεύτων ’запаволена’ (Бернекер, 748; Фасмер, 2, 542; Скок, 2, 332–333; Бязлай, 2, 157; БЕР, 3, 526).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)