заняво́льніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заняво́льніцкі заняво́льніцкая заняво́льніцкае заняво́льніцкія
Р. заняво́льніцкага заняво́льніцкай
заняво́льніцкае		 заняво́льніцкага заняво́льніцкіх
Д. заняво́льніцкаму заняво́льніцкай заняво́льніцкаму заняво́льніцкім
В. заняво́льніцкі
заняво́льніцкага		 заняво́льніцкую заняво́льніцкае заняво́льніцкія
заняво́льніцкіх
Т. заняво́льніцкім заняво́льніцкай
заняво́льніцкаю		 заняво́льніцкім заняво́льніцкімі
М. заняво́льніцкім заняво́льніцкай заняво́льніцкім заняво́льніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заняво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго-н.

|| ж. заняво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. заняво́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)