заняво́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заняво́льніца заняво́льніцы
Р. заняво́льніцы заняво́льніц
Д. заняво́льніцы заняво́льніцам
В. заняво́льніцу заняво́льніц
Т. заняво́льніцай
заняво́льніцаю		 заняво́льніцамі
М. заняво́льніцы заняво́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заняво́льніца ж. поработи́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заняво́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да занявольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго-н.

|| ж. заняво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. заняво́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поработи́тельница заняво́льніца, -цы ж.; прыгнята́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)