замя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; -мя́ты; зак., што (разм.).

Спыніць, наўмысна не даць ходу.

З. размову.

З. справу.

|| незак. заміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замя́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замну́ замнё́м
2-я ас. замне́ш замняце́
3-я ас. замне́ замну́ць
Прошлы час
м. замя́ў замя́лі
ж. замя́ла
н. замя́ла
Загадны лад
2-я ас. замні́ замні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час замя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замя́ць сов., разг. замя́ть;

з. спра́ву — замя́ть де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замя́ць, ‑мну, ‑мнеш, ‑мне; ‑мнём, ‑мняце; зак., што.

Разм. Спыніць, перарваць; не даць чаму‑н. ходу. Замяць размову. Замяць справу. // Адцягнуць увагу ад чаго‑н.; зрабіць што‑н. непрыкметным. Замяць разгубленасць таварыша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заміна́ць гл. замяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замя́ть сов., разг.

1. заці́снуць; (ногой) затапта́ць;

2. перен. замя́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да замяць.

2. Перашкаджаць, быць перашкодай каму‑, чаму‑н. Дзед Талаш ссунуў з ілба шапку, нібы яна замінала яму думаць. Колас. Птушкі маюць індывідуальныя галасы, Пяюць і не замінаюць адна другой. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заміна́ць I несов., разг. замина́ть; см. замя́ць

заміна́ць II несов., разг. меша́ть, затрудня́ть, быть поме́хой (обу́зой)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)