замыка́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
замыка́льнік |
замыка́льнікі |
| Р. |
замыка́льніка |
замыка́льнікаў |
| Д. |
замыка́льніку |
замыка́льнікам |
| В. |
замыка́льнік |
замыка́льнікі |
| Т. |
замыка́льнікам |
замыка́льнікамі |
| М. |
замыка́льніку |
замыка́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
замыка́льнік м. замыка́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замыка́льнік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне, якое ўтварае замыканне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замыка́тель эл. замыка́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)