замча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. каго-што. Хутка, імкліва завезці, даставіць куды-н.

2. Хутка ідучы, едучы, апынуцца дзе-н.

Мы туды хутка замчым на веласіпедах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замча́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замчу́ замчы́м
2-я ас. замчы́ш замчыце́
3-я ас. замчы́ць замча́ць
Прошлы час
м. замча́ў замча́лі
ж. замча́ла
н. замча́ла
Загадны лад
2-я ас. замчы́ замчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час замча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замча́ць сов. ми́гом доста́вить, бы́стро завезти́ (занести́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замча́ць і заімча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. каго-што. Мігам даставіць каго‑, што‑н. куды‑н. Панукі конік не чакае, І сам ён рыссю запускае, Як бы спяшаецца дамоў Замчаць сваіх гаспадароў. Колас.

2. Хутка ідучы, едучы, апынуцца дзе‑н. Паслухмяная трохтонка магла імчаць дзень і ноч і заімчаць хоць на край свету. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак.

Тое, што і замчаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заімча́ць,

гл. замчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заімча́ць сов., см. замча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замча́цца і заімча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Тое, што і замчаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умча́ть сов.

1. памча́ць; (откуда-л.) вы́мчаць, адамча́ць; (далеко) замча́ць;

2. разг., см. умча́ться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)