заму́рзаны, -ая, -ае (разм.).

Брудны, неахайны.

З. твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заму́рзаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заму́рзаны заму́рзаная заму́рзанае заму́рзаныя
Р. заму́рзанага заму́рзанай
заму́рзанае		 заму́рзанага заму́рзаных
Д. заму́рзанаму заму́рзанай заму́рзанаму заму́рзаным
В. заму́рзаны (неадуш.)
заму́рзанага (адуш.)		 заму́рзаную заму́рзанае заму́рзаныя (неадуш.)
заму́рзаных (адуш.)
Т. заму́рзаным заму́рзанай
заму́рзанаю		 заму́рзаным заму́рзанымі
М. заму́рзаным заму́рзанай заму́рзаным заму́рзаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заму́рзаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заму́рзаны заму́рзаная заму́рзанае заму́рзаныя
Р. заму́рзанага заму́рзанай
заму́рзанае		 заму́рзанага заму́рзаных
Д. заму́рзанаму заму́рзанай заму́рзанаму заму́рзаным
В. заму́рзаны (неадуш.)
заму́рзанага (адуш.)		 заму́рзаную заму́рзанае заму́рзаныя (неадуш.)
заму́рзаных (адуш.)
Т. заму́рзаным заму́рзанай
заму́рзанаю		 заму́рзаным заму́рзанымі
М. заму́рзаным заму́рзанай заму́рзаным заму́рзаных

Кароткая форма: заму́рзана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заму́рзаны разг.

1. запа́чканный, изма́занный, вы́мазанный;

2. покры́тый ды́мкой; см. заму́рзацца 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аму́рдзаны ’замурзаны, запэцканы’ (Бяльк.). Гл. мурзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скрыва́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скрывавіць.

2. у знач. прым. Пакрыты, заліты кроўю. Дзед Нупрэй, глянуўшы па скрываўленыя ногі і твар унука, страшэнна перапалохаўся: ці не здарылася што з ім? Шуцько. Матруна ўпала на калені, цалавала Грышку ў збялелы замурзаны твар, галасіла, а то, сціхаючы, прыкладвалася вухам да яго скрываўленых грудзей. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тага́н, ‑а, м.

Разм. Прыстасаванне ў выглядзе жалезнага абруча на трох ножках, на якое ставяць кацёл, чыгунок і пад., калі вараць ежу. // Трыножка з жардзінак, паміж якімі падвешваецца вядро, кацялок і пад. пры гатаванні ежы на агні. Ля вогнішча гаспадарыла Кіра. Наскоў шклянымі нерухомымі вачыма глядзеў на таган, на якім вісеў замурзаны чайнік. Лукша.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамазу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прамазуціць.

2. у знач. прым. Насыпаны мазутай; запэцканы, замурзаны. Славік беражліва паклаў лісток паперы ў кішэню прамазучанага камбінезона. Даніленка. Бацька заўсёды намерваўся ўхапіць яго за нос сваёй чорнай прамазучанай рукой. Лынькоў. Увесь прамазучаны трактарыст падсадзіў мяне на свайго сталёвага каня, сеў побач са мною і ўзяўся за рычагі. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)