замо́шчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. замо́шчванне
Р. замо́шчвання
Д. замо́шчванню
В. замо́шчванне
Т. замо́шчваннем
М. замо́шчванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замо́шчванне ср. зама́щивание; см. замо́шчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замошчваць — замасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замоще́ние замо́шчванне, -ння ср.; (камнем) забруко́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зама́щивание замо́шчванне, -ння ср.; забруко́ўванне, -ння ср.; см. зама́щивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)