замо́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
замо́чнік |
замо́чнікі |
| Р. |
замо́чніка |
замо́чнікаў |
| Д. |
замо́чніку |
замо́чнікам |
| В. |
замо́чніка |
замо́чнікаў |
| Т. |
замо́чнікам |
замо́чнікамі |
| М. |
замо́чніку |
замо́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
замо́чнік м., спец. замо́чник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замо́чник спец. замо́чнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)