зами́нка разг. замі́нка, -кі ж., затры́мка, -кі ж., перашко́да, -ды ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замі́нка ж., разг. зами́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заме́шка ж., обл. зами́нка, заде́ржка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Заміна́ць ’перашкаджаць’. Рус. замина́ть ’перашкаджаць, прыпыняць’, укр. замина́ти (розмову) ’прыпыняць (размову)’, балг. замина̀вам ’ад’язджаць’, макед. замине ’ад’язджаць, мінаць’. Ст.-рус. заминати ’ўтойваць, перашкаджаць’ (XVII ст.). Параўн. рус. зами́нка ’затрымка’. Значэнне ’перашкаджаць’ у кораня, прадстаўленага ў дзеяслове мінаць ’праходзіць’ (гл.), вынікае пры спалучэнні з прэфіксам за‑, які мае шмат значэнняў, у тым ліку і значэнні прасторавага абмежавання (В. С. Ільїн. Префікси в сучасній українській мові, 1953, 87–94). Копечны, Zákl. zásoba, 206; Фасмер, 2, 624.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затры́мка ж.
1. заде́ржка; остано́вка;
без ~кі — без заде́ржки (остано́вки);
2. (в движении, росте, развитии) заде́ржка, замедле́ние ср.;
3. (временная остановка чего-л.) зами́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)