заме́ньваць гл. замяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заме́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заме́ньваю заме́ньваем
2-я ас. заме́ньваеш заме́ньваеце
3-я ас. заме́ньвае заме́ньваюць
Прошлы час
м. заме́ньваў заме́ньвалі
ж. заме́ньвала
н. заме́ньвала
Загадны лад
2-я ас. заме́ньвай заме́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заме́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заме́ньваць несов.

1. в разн. знач. заменя́ть; (недостающее — ещё) возмеща́ть;

2. (вещи случайно) обме́нивать;

1, 2 см. замяні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак., каго-што.

1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога.

З. сакратара новым.

2. Заняць чыё-н. месца, стаўшы раўнацэнным яму.

Сястра замяніла яму памерлую маці.

3. З’явіцца на змену каму-, чаму-н.

Песня заменіць сум.

4. Выпадкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй, падмяніць.

З. галошы.

|| незак. заме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заме́на, -ы, мн. -ы, -ме́н, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замяня́ць несов., см. заме́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обме́нивать несов. абме́ньваць, заме́ньваць, мяня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да замяніцца.

2. Зал. да заменьваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переменя́ть несов. перамяня́ць, пераме́ньваць, змяня́ць, зме́ньваць, замяня́ць, заме́ньваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаргава́цца, -гу́юся, -гу́ешся, -гу́ецца; -гу́йся; незак.

1. Паслядоўна, па чарзе заменьваць адно другім; перыядычна паўтарацца.

2. У лінгвістыцы: заканамерна замяняцца адзін другім (пра гукі) у каранях або афіксах роднасных слоў або форм.

|| наз. чаргава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)