заме́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́нены заме́неная заме́ненае заме́неныя
Р. заме́ненага заме́ненай
заме́ненае		 заме́ненага заме́неных
Д. заме́ненаму заме́ненай заме́ненаму заме́неным
В. заме́нены (неадуш.)
заме́ненага (адуш.)		 заме́неную заме́ненае заме́неныя (неадуш.)
заме́неных (адуш.)
Т. заме́неным заме́ненай
заме́ненаю		 заме́неным заме́ненымі
М. заме́неным заме́ненай заме́неным заме́неных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заме́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́нены заме́неная заме́ненае заме́неныя
Р. заме́ненага заме́ненай
заме́ненае		 заме́ненага заме́неных
Д. заме́ненаму заме́ненай заме́ненаму заме́неным
В. заме́нены (неадуш.)
заме́ненага (адуш.)		 заме́неную заме́ненае заме́неныя (неадуш.)
заме́неных (адуш.)
Т. заме́неным заме́ненай
заме́ненаю		 заме́неным заме́ненымі
М. заме́неным заме́ненай заме́неным заме́неных

Кароткая форма: заме́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заме́нены

1. в разн. знач. заменённый, возмещённый;

2. разг. обменённый;

1, 2 см. замяні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад замяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́нны, -ая, -ае.

Такі, які можа быць лёгка заменены другім.

Заменная дэталь.

Заменныя страты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заме́нённый заме́нены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переме́нённый пераме́нены, зме́нены, заме́нены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лёгказамяня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можа быць лёгка заменены. Лёгказамяняльная дэталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возмещённый пакры́ты; апла́чаны; ве́рнуты; кампенсава́ны; заме́нены; см. возмести́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамініён, ‑а, м.

Тэрмін, якім да 1947 абазначаліся былыя калоніі Брытанскай імперыі, што атрымалі права на самакіраванне (заменены тэрмінам «член Садружнасці»).

[Англ. dominion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)