замглі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. замглі́ць замгля́ць
Прошлы час
м. замглі́ў замглі́лі
ж. замглі́ла
н. замглі́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замглі́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -лі́ць; зак.

Пачаць імгліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замглі́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лі́ць; зак.

Пакрыць імглой, затуманіць.

З. неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замглі́ць сов. покры́ть (затяну́ть) мглой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замглі́ць ​1 і заімглі́ць ​1, ‑ліць; зак.

Пакрыць імглою, смугою; затуманіць. Ці не цень дачаснай скрухі Замгліў смугою яснасць неба. Гаўрусёў.

замглі́ць ​2 і заімглі́ць ​2, ‑ліць; зак.

Пачаць імгліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заімглі́ць ​1,

гл. замгліць ​1.

заімглі́ць ​2,

гл. замгліць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заімглі́ць сов., см. замглі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замглёны і заімглёны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад замгліць, заімгліць.

2. у знач. прым. Замглелы, затуманены. Замглёнае неба, што нізка асела над горадам, сеяла рэдкую снегавую пацяруху. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)