залубяне́ць гл. лубянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залубяне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. залубяне́ю залубяне́ем
2-я ас. залубяне́еш залубяне́еце
3-я ас. залубяне́е залубяне́юць
Прошлы час
м. залубяне́ў залубяне́лі
ж. залубяне́ла
н. залубяне́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час залубяне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

залубяне́ць сов., разг. залубене́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залубяне́ць, ‑ее; зак.

Разм. Стаць цвёрдым, нягнуткім, каляным. Сівер абдаў .. [Рамана] парошай; адразу залубянела вопратка, не сталі згінацца рукі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лубяне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак. (разм.).

Станавіцца цвёрдым, як луб (у 1 і 2 знач.).

|| зак. залубяне́ць, -е́е і злубяне́ць, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залубене́ть сов., прост. залубяне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)