заломи́ть сов.

1. в разн. знач. залама́ць;

2. разг. (цену) залама́ць, загарадзі́ць;

заломи́ть ша́пку надзе́ць ша́пку набакі́р, залама́ць ша́пку;

заломи́ть ру́ки залама́ць ру́кі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залама́ць сов.

1. в разн. знач. заломи́ть;

з. галі́нкузаломи́ть ве́точку;

2. (воткнув, обломать) слома́ть;

а́ў нож у дрэ́ве — слома́л нож, завя́зший в де́реве;

3. (о болезненном ощущении) нача́ть ломи́ть;

і́ла ў кале́нях — на́чало ломи́ть в коле́нях;

з. ру́кізаломи́ть ру́ки;

з. ша́пкузаломи́ть ша́пку;

з. цану́заломи́ть це́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ли́хоII нареч. хва́цка, зухава́та, уда́ла; (залихватски) па-заліхва́цку; (молодецки) па-маладзе́цку;

ли́хо заломи́ть ша́пку хва́цка (зухава́та) залама́ць ша́пку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загну́ць сов.

1. загну́ть, (загибая, приподнять — ещё) заверну́ть;

з. цвік — загну́ть гвоздь;

2. перен., разг. загну́ть;

бач куды́ ён ~ну́ў — ишь куда́ он загну́л;

з. кі́цуобл. загну́ть сала́зки;

з. цану́заломи́ть це́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загарадзі́ць сов.

1. в разн. знач. загороди́ть; (закрыть собой — ещё) заслони́ть; (отделить от окружающего — ещё) огради́ть; (создать преграду — ещё) загради́ть, прегради́ть;

двор ~дзі́лі высо́кім пло́там — двор загороди́ли высо́ким забо́ром;

з. сабо́ю святло́ — загороди́ть (заслони́ть) собо́й свет;

зава́л ~дзі́ў нам даро́гу — зава́л прегради́л нам доро́гу;

машы́на ~дзі́ла — шлях маши́на загороди́ла (загради́ла) путь;

з. каго́е́будзь сваі́мі грудзьмі́ — загороди́ть (заслони́ть) кого́-л. свое́й гру́дью;

2. разг. (цену) заломи́ть;

з. даро́гу — прегради́ть путь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цана́ ж., прям., перен. цена́;

ро́знічныя цэ́ны — ро́зничные це́ны;

зніжэ́нне цэн — сниже́ние цен;

хіста́нне цэн — колеба́ние цен;

цвёрдая ц. — твёрдая цена́;

збіць ~ну́ — сбить це́ну;

ц. вытво́рчасці — цена́ произво́дства;

о́ю ўпа́ртай пра́цы — цено́ю упо́рного труда́;

ц. дру́жбы — цена́ дру́жбы;

стра́тныя цэ́ны — бро́совые це́ны;

дараго́й ~но́й — дорого́й цено́й;

любо́й ~но́й — любо́й цено́й;

ы́ няма́ — (каму, чаму) цены́ нет (кому, чему);

ве́даць ~ну́ — (каму, чаму) знать це́ну (кому, чему);

загну́ць (залама́ць, загарадзі́ць) ~ну́заломи́ть це́ну;

грош ц. — (каму, чаму) грош цена́ (кому, чему);

нагна́ць (набі́ць) ~ну́ — наби́ть це́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́пка ж.

1. в разн. знач. ша́пка; (головной убор — ещё) карту́з м.; фура́жка;

зняць ~ку — снять ша́пку;

сне́жная ш. — сне́жная ша́пка;

надрукава́ць арты́кулы пад агу́льнай ~кай — напеча́тать статьи́ под о́бщей ша́пкой;

2. (гриба) шля́пка;

даста́ць па ша́пцы — получи́ть по ша́пке;

даць па ша́пцы — дать по ша́пке;

спаць у ~ку — воро́н счита́ть;

па Се́ньку (і) ш. — по Се́ньке и ша́пка;

ш. расце́ на галаве́ — во́лосы ды́бом встаю́т (стано́вятся);

ш.-невідзі́мкафольк. ша́пка-невиди́мка;

лама́ць ~ку — лома́ть ша́пку;

залама́ць ~кузаломи́ть ша́пку;

аршы́н з ~каю — от горшка́ два вершка́;

~камі закі́даць — ша́пками закида́ть;

на зло́дзеі ш. гары́цьпогов. на во́ре ша́пка гори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)