зало́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зало́жніца зало́жніцы
Р. зало́жніцы зало́жніц
Д. зало́жніцы зало́жніцам
В. зало́жніцу зало́жніц
Т. зало́жніцай
зало́жніцаю		 зало́жніцамі
М. зало́жніцы зало́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зало́жніца ж. зало́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да заложнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, гвалтоўна кім-н. затрыманая для таго, каб прымусіць выканаць якія-н. абавязацельствы або патрабаванні тую дзяржаву, арганізацыю, да якой належыць гэта асоба.

|| ж. зало́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зало́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зало́жница зало́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)