залаві́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
залаўлю́ |
зало́вім |
| 2-я ас. |
зало́віш |
зало́віце |
| 3-я ас. |
зало́віць |
зало́вяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
залаві́ў |
залаві́лі |
| ж. |
залаві́ла |
| н. |
залаві́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
залаві́ |
залаві́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
залаві́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
залаві́ць сов., разг.
1. пойма́ть, захвати́ть;
2. (ударить) заде́ть;
з. канцо́м па́лкі — заде́ть концо́м па́лки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
залаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак.
Абл.
1. каго-што. Злавіць, захапіць. [Ганна:] Дык ты, Зоська, глядзі, асцерагайся. Чорт яму.. верыў, гатоў яшчэ залазіць дзе адну, ды... Крапіва.
2. Атрымаць (удар). [Мікіта:] Вой! вой! вой! Залавіў па пальцы! Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)