закіпа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. закіпа́нне
Р. закіпа́ння
Д. закіпа́нню
В. закіпа́нне
Т. закіпа́ннем
М. закіпа́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закіпа́нне ср. закипа́ние, вскипа́ние; см. закіпа́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закіпа́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закіпаць — закіпець ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закипа́ние закіпа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вскипа́ние закіпа́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)