за́кут

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. за́кут за́куты
Р. за́кута за́кутаў
Д. за́куту за́кутам
В. за́кут за́куты
Т. за́кутам за́кутамі
М. за́куце за́кутах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заку́т м. и заку́та ж., прост.

1. кату́х, -ха́ м., хле́ўчык, -ка м.; (для овец — обычно) аве́чнік, -ка м.;

2. (угол в избе) заку́так, -тка м.; (чулан, кладовая) разг. кладо́ўка, -кі ж.; бако́ўка, -кі ж.; камо́ра, -ры ж., спіжа́рня, -ні ж.; (клетушка) разг. камо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́кут, ‑а, М ‑куце, м.

Абл. Адгароджанае ў хляве месца для жывёлы (звычайна дробнай). [Парасё] рохкала ў закуце, зашыўшыся ў салому. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хле́ўчык м., уменьш. хлево́к, хлевушо́к; за́кут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлевушо́к, -шка́ м., уменьш. хлевушо́к, хлево́к; за́кут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

частако́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да частаколу; утвораны частаколам. Двор прасторны. Хата, павець, клець, паграбок і вялікі частаколавы закут для птушкі. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закану́рак, -рка м., разг. конура́ ж.; заку́т, заку́та ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кату́х, -ха́ м.

1. хлево́к, заку́т, саж;

2. перен., разг. (о жилье) конура́ ж.;

3. обл. за́кром

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засце́нак I, -нка м. (место пыток) засте́нок

засце́нак II, -нка м., ист. (небольшое селение) засте́нок

засце́нак III, -нка м. заку́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)