зако́чваць гл. закаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зако́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зако́чваю зако́чваем
2-я ас. зако́чваеш зако́чваеце
3-я ас. зако́чвае зако́чваюць
Прошлы час
м. зако́чваў зако́чвалі
ж. зако́чвала
н. зако́чвала
Загадны лад
2-я ас. зако́чвай зако́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зако́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́чваць несов., в разн. знач. зака́тывать; (катя, помещать внутрь чего-л. — ещё) вка́тывать; (удалять куда-л. — ещё) ука́тывать; см. закаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закача́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што ў што.

Качаючы, пакрыць, абляпіць чым-н. зверху.

З. мяса ў цеста.

|| незак. зако́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.

1. што. Коцячы, накіраваць, змясціць, падзець куды-н.

З. калёсы ў пуню.

З. мяч пад стол.

З. вочы (завесці зрэнкі пад верхнія павекі).

2. перан., што і каму. Зрабіць, учыніць што-н. незвычайнае (разм.).

З. аплявуху.

З. прамову.

|| незак. зако́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зако́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закаціцца.

2. Зал. да закочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́чванне ср. зака́тывание; вка́тывание; ука́тывание; см. зако́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́тывать​I несов., в разн. знач. зако́чваць; см. закати́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ука́тывать​II несов. (к укати́ть)

1. (угонять, катя) каці́ць; (выкачивать) выко́чваць; (откачивать) адко́чваць; (куда-л.) зако́чваць;

2. (уезжать) разг. е́хаць; (выезжать) выязджа́ць; (отъезжать) ад’язджа́ць; (куда-л.) заязджа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)