заклёпачны гл. заклёпка, закляпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклё́пачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заклё́пачны заклё́пачная заклё́пачнае заклё́пачныя
Р. заклё́пачнага заклё́пачнай
заклё́пачнае		 заклё́пачнага заклё́пачных
Д. заклё́пачнаму заклё́пачнай заклё́пачнаму заклё́пачным
В. заклё́пачны (неадуш.)
заклё́пачнага (адуш.)		 заклё́пачную заклё́пачнае заклё́пачныя (неадуш.)
заклё́пачных (адуш.)
Т. заклё́пачным заклё́пачнай
заклё́пачнаю		 заклё́пачным заклё́пачнымі
М. заклё́пачным заклё́пачнай заклё́пачным заклё́пачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заклёпачны заклёпочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заклёпачны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з заклёпкай, прызначаны для заклёпкі. Заклёпачныя работы. Заклёпачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. закляпаць.

2. мн. -і, -пак. Металічны шпень, які замацаваны або якім замацоўваюць.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Распляскаць канец заклёпкі, шпяня і пад., змацоўваючы імі што-н.

З. болт.

|| незак. заклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заклёпванне, -я, н. і заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклёпочный заклёпачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)