заклё́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заклё́н |
заклё́ны |
| Р. |
заклё́ну |
заклё́наў |
| Д. |
заклё́ну |
заклё́нам |
| В. |
заклё́н |
заклё́ны |
| Т. |
заклё́нам |
заклё́намі |
| М. |
заклё́не |
заклё́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заклён, -ну м., см. закля́цце
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заклён, ‑у, м.
Разм. Тое, што і закляцце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)