закля́кнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закля́кну |
закля́кнем |
| 2-я ас. |
закля́кнеш |
закля́кнеце |
| 3-я ас. |
закля́кне |
закля́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
закля́к
закля́кнуў |
закля́клі
закля́кнулі |
| ж. |
закля́кла
закля́кнула |
| н. |
закля́кла
закля́кнула |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
закля́кшы
закля́кнуўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закля́кнуць сов., обл. онеме́ть, одеревене́ть;
но́гі ~клі — но́ги онеме́ли (одеревене́ли)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закля́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Абл. Анямець, здранцвець (пра рукі, ногі і пад.). Хутчэй інстынктыўна, чым свядома, я ўсхапіўся на ногі, каб пабегчы, нырнуць у гарод, і ў той жа момант паваліўся на зямлю — ад доўгага, нерухомага сядзення ў мяне закляклі ногі, і я не мог на іх стаяць. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)