закла́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. закла́дчыца закла́дчыцы
Р. закла́дчыцы закла́дчыц
Д. закла́дчыцы закла́дчыцам
В. закла́дчыцу закла́дчыц
Т. закла́дчыцай
закла́дчыцаю		 закла́дчыцамі
М. закла́дчыцы закла́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закла́дчыца ж. закла́дчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закла́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да закладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Асоба, якая здае ў заклад рэчы, маёмасць.

|| ж. закла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. закла́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закла́дчица закла́дчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)