закла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Асоба, якая здае ў заклад рэчы, маёмасць.

|| ж. закла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. закла́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закла́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. закла́дчык закла́дчыкі
Р. закла́дчыка закла́дчыкаў
Д. закла́дчыку закла́дчыкам
В. закла́дчыка закла́дчыкаў
Т. закла́дчыкам закла́дчыкамі
М. закла́дчыку закла́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закла́дчык м. закла́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закла́дчык, ‑а, м.

Той, хто здае ў заклад рэчы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́дчик закла́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закла́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да закладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)