зака́ркаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зака́ркаю зака́ркаем
2-я ас. зака́ркаеш зака́ркаеце
3-я ас. зака́ркае зака́ркаюць
Прошлы час
м. зака́ркаў зака́ркалі
ж. зака́ркала
н. зака́ркала
Загадны лад
2-я ас. зака́ркай зака́ркайце
Дзеепрыслоўе
прош. час зака́ркаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зака́ркаць сов., прям., перен. зака́ркать; прока́ркать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць каркаць. // Каркнуць некалькі разоў запар; пракаркаць. «Кр-кр-кр! кр-р-р!» — недзе зусім блізка хрыпатым голасам закаркала варона. Зуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́ркать сов. зака́ркаць, пача́ць ка́ркаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прока́ркать сов.

1. (издать карканье) зака́ркаць, ка́ркнуць;

2. (некоторое время) прака́ркаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)