закамяне́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закамяне́ю |
закамяне́ем |
| 2-я ас. |
закамяне́еш |
закамяне́еце |
| 3-я ас. |
закамяне́е |
закамяне́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
закамяне́ў |
закамяне́лі |
| ж. |
закамяне́ла |
| н. |
закамяне́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
закамяне́й |
закамяне́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
закамяне́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закамяне́ць сов. закамене́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закамяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зацвярдзець, зрабіцца цвёрдым, як камень. Дыхнула сцюжа, і за якія-небудзь суткі зямля закамянела, а рэчку закавала ільдом. Хомчанка. Закамянелі грудкі гразі, заледзянелі на дарозе каляіны. Грахоўскі.
2. перан. Знямець, застыць. Пан Пшыбыльскі .. сеў побач з жонкай і таксама, як і яна, надзьмуўся і закамянеў. Шынклер. Марына не запомніла ні слоў, ні твараў. Сэрца закамянела, і яна не плакала. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закамене́ть сов., разг. закамяне́ць, скамяне́ць, акамяне́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)