зака́зчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зака́зчыца зака́зчыцы
Р. зака́зчыцы зака́зчыц
Д. зака́зчыцы зака́зчыцам
В. зака́зчыцу зака́зчыц
Т. зака́зчыцай
зака́зчыцаю		 зака́зчыцамі
М. зака́зчыцы зака́зчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зака́зчыца ж. зака́зчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да заказчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае заказ (у 1 знач.).

|| ж. зака́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зака́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́зчица зака́зчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)