зайчы́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зайчы́ны |
зайчы́ная |
зайчы́нае |
зайчы́ныя |
| Р. |
зайчы́нага |
зайчы́най
зайчы́нае |
зайчы́нага |
зайчы́ных |
| Д. |
зайчы́наму |
зайчы́най |
зайчы́наму |
зайчы́ным |
| В. |
зайчы́ны (неадуш.)
зайчы́нага (адуш.) |
зайчы́ную |
зайчы́нае |
зайчы́ныя (неадуш.)
зайчы́ных (адуш.) |
| Т. |
зайчы́ным |
зайчы́най
зайчы́наю |
зайчы́ным |
зайчы́нымі |
| М. |
зайчы́ным |
зайчы́най |
зайчы́ным |
зайчы́ных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зайчы́ны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і заячы (у 1, 2 знач.). Зайчыны след. Зайчыны нораў.
•••
Зайчыная душа гл. душа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зайчы́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
зайчы́на |
| Р. |
зайчы́ны |
| Д. |
зайчы́не |
| В. |
зайчы́ну |
| Т. |
зайчы́най
зайчы́наю |
| М. |
зайчы́не |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)