за́йкаў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
за́йкаў |
за́йкава |
за́йкава |
за́йкавы |
| Р. |
за́йкавага |
за́йкавай
за́йкавае |
за́йкавага |
за́йкавых |
| Д. |
за́йкаваму |
за́йкавай |
за́йкаваму |
за́йкавым |
| В. |
за́йкаў (неадуш.)
за́йкавага (адуш.) |
за́йкаву |
за́йкава |
за́йкавы (неадуш.)
за́йкавых (адуш.) |
| Т. |
за́йкавым |
за́йкавай
за́йкаваю |
за́йкавым |
за́йкавымі |
| М. |
за́йкавым |
за́йкавай |
за́йкавым |
за́йкавых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
за́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
за́йка |
за́йкі |
| Р. |
за́йкі |
за́йкаў |
| Д. |
за́йку |
за́йкам |
| В. |
за́йку |
за́йкаў |
| Т. |
за́йкам |
за́йкамі |
| М. |
за́йку |
за́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)