зазыва́ць гл. зазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зазыва́ю зазыва́ем
2-я ас. зазыва́еш зазыва́еце
3-я ас. зазыва́е зазыва́юць
Прошлы час
м. зазыва́ў зазыва́лі
ж. зазыва́ла
н. зазыва́ла
Загадны лад
2-я ас. зазыва́й зазыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зазыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зазыва́ць несов. зазыва́ть; приглаша́ть; см. зазва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві́; -зва́ны; зак., каго (што).

Паклікаць, запрасіць прыйсці.

З. у госці.

|| незак. зазыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазыва́ть несов. зазыва́ць, закліка́ць; (приглашать) запраша́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазыва́нне ср. зазыва́ние; приглаше́ние; см. зазыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зазываць — зазваць; настойлівае запрашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазыва́цца несов., страд. зазыва́ться; приглаша́ться; см. зазыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазыва́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.

Разм. Той, чыім абавязкам з’яўляецца зазываць пакупнікоў, кліентаў. І ўсюды зазывалы кемныя Кудысьці запрашаюць вас. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)