зажыўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зажыўле́нне
Р. зажыўле́ння
Д. зажыўле́нню
В. зажыўле́нне
Т. зажыўле́ннем
М. зажыўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зажыўле́нне ср. заживле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажыўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зажыўляць — зажывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заживле́ние разг. гае́нне, -ння ср., заго́йванне, -ння ср., зажыўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)