Verbum

анлайнавы слоўнік

зажыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зажыва́ць I несов. (зарубцовываться) зажива́ть

зажыва́ць II несов., разг.

1. (што, чаго) добыва́ть (что), раздобыва́ть (что); (становиться обладателем) нажива́ть (что); приобрета́ть (что); разжива́ться (чем);

2. (впервые употреблять) обновля́ть;

1, 2 см. зажы́ць II ^{2, 3};

3. см. зазнава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажыва́ць ¹, ‑ае.

Незак. да зажыць ¹.

зажыва́ць ², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зажыць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажы́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыве́; -ы́ў, -ыла́, -ло́; зак.

Зарубцавацца, загаіцца (пра рану, драпіну).

Рана зажыла.

|| незак. зажыва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажива́ть несов. гаі́цца, заго́йвацца, зажыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., го́іцца; незак.

Зажываць, залечвацца (пра рану, нарыў і пад.).

Крыло гоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зажыва́нне I ср. зажива́ние; см. зажыва́ць I

зажыва́нне II ср., разг. обновле́ние; см. зажыва́ць II ²

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаі́ць, гаю́, го́іш, го́іць; незак., што.

Залечваць, даваць магчымасць зажываць (аб ране).

Г. руку.

Травы гояць раны.

Час гоіць душэўныя раны (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поджива́ть несов., разг. паджыва́ць, зажыва́ць, падго́йвацца, гаі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рубцава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цу́ецца; незак.

Пра рану: зажываць, утвараючы рубец¹ (у 1 знач.).

|| зак. зарубцава́цца, -цу́ецца.

|| наз. рубцава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)