зажыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зажыва́нне
Р. зажыва́ння
Д. зажыва́нню
В. зажыва́нне
Т. зажыва́ннем
М. зажыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зажыва́нне I ср. зажива́ние; см. зажыва́ць I

зажыва́нне II ср., разг. обновле́ние; см. зажыва́ць II 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажыва́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. зажываць ​1 — зажыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажива́ние мед. заго́йванне, -ння ср., зажыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)