заду́мвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заду́мваюся |
заду́мваемся |
| 2-я ас. |
заду́мваешся |
заду́мваецеся |
| 3-я ас. |
заду́мваецца |
заду́мваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
заду́мваўся |
заду́мваліся |
| ж. |
заду́мвалася |
| н. |
заду́мвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
заду́мвайся |
заду́мвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
заду́мваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заду́мвацца несов.
1. (начинать думать над чем-л.) заду́мываться; (впадать в раздумье — ещё) призаду́мываться;
2. погружа́ться в мечты́;
3. (начинать колебаться) заду́мываться;
1-3 см. заду́мацца;
4. страд. заду́мываться; замышля́ться; см. заду́мваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заду́мвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да задумацца.
2. Зал. да задумваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заду́мацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.
1. Аддацца думкам, пачаць думаць, разважаць над чым-н.
Ёсць над чым з.
З. на момант.
2. безас., каму з інф. Прыйсці ў галаву, захацецца (разм.).
Задумалася мне схадзіць у ягады.
|| незак. заду́мвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
замышля́ться страд. заду́мвацца, наду́мвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заду́мываться возвр., страд. заду́мвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умышля́ться страд. заду́мвацца, наду́мвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
призаду́мываться несов. прызаду́мвацца, (тро́хі) заду́мвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
затева́ться страд. заду́мвацца, выду́мвацца; распачына́цца, пачына́цца; ла́дзіцца, нала́джвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злара́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Праяўляць злараднасць; радавацца пры няшчасці, няўдачы другіх. [Калгаснікі] сталі задумвацца, які ўпарты і надзейны чалавек іх старшыня. Яны ж не верылі [у электрыфікацыю], упіраліся, пасмейваліся з яго намаганняў, нават злараднічалі, а ён цвёрда рабіў сваё. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)