заду́мвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заду́мваюся заду́мваемся
2-я ас. заду́мваешся заду́мваецеся
3-я ас. заду́мваецца заду́мваюцца
Прошлы час
м. заду́мваўся заду́мваліся
ж. заду́мвалася
н. заду́мвалася
Загадны лад
2-я ас. заду́мвайся заду́мвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час заду́мваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заду́мвацца несов.

1. (начинать думать над чем-л.) заду́мываться; (впадать в раздумье — ещё) призаду́мываться;

2. погружа́ться в мечты́;

3. (начинать колебаться) заду́мываться;

1-3 см. заду́мацца;

4. страд. заду́мываться; замышля́ться; см. заду́мваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заду́мвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да задумацца.

2. Зал. да задумваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заду́мацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Аддацца думкам, пачаць думаць, разважаць над чым-н.

Ёсць над чым з.

З. на момант.

2. безас., каму з інф. Прыйсці ў галаву, захацецца (разм.).

Задумалася мне схадзіць у ягады.

|| незак. заду́мвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замышля́ться страд. заду́мвацца, наду́мвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заду́мываться возвр., страд. заду́мвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умышля́ться страд. заду́мвацца, наду́мвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

призаду́мываться несов. прызаду́мвацца, (тро́хі) заду́мвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затева́ться страд. заду́мвацца, выду́мвацца; распачына́цца, пачына́цца; ла́дзіцца, нала́джвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злара́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Праяўляць злараднасць; радавацца пры няшчасці, няўдачы другіх. [Калгаснікі] сталі задумвацца, які ўпарты і надзейны чалавек іх старшыня. Яны ж не верылі [у электрыфікацыю], упіраліся, пасмейваліся з яго намаганняў, нават злараднічалі, а ён цвёрда рабіў сваё. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)