задры́гаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
задры́гаю |
задры́гаем |
| 2-я ас. |
задры́гаеш |
задры́гаеце |
| 3-я ас. |
задры́гае |
задры́гаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
задры́гаў |
задры́галі |
| ж. |
задры́гала |
| н. |
задры́гала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
задры́гай |
задры́гайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
задры́гаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
задры́гаць сов., разг. задры́гать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
задры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць дрыгаць. // Дрыгнуць некалькі разоў запар. Плужок задрыгаў, але Міхась ужо моцна трымаў яго ў руках, накіроўваючы на самую сярэдзіну. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задры́гать сов., прост. задры́гаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)