задо́ўгі, -ая, -ае (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

З. тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́ўгі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. задо́ўгі задо́ўгая задо́ўгае задо́ўгія
Р. задо́ўгага задо́ўгай
задо́ўгае		 задо́ўгага задо́ўгіх
Д. задо́ўгаму задо́ўгай задо́ўгаму задо́ўгім
В. задо́ўгі (неадуш.)
задо́ўгага (адуш.)		 задо́ўгую задо́ўгае задо́ўгія (неадуш.)
задо́ўгіх (адуш.)
Т. задо́ўгім задо́ўгай
задо́ўгаю		 задо́ўгім задо́ўгімі
М. задо́ўгім задо́ўгай задо́ўгім задо́ўгіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задо́ўгі разг.

1. длиннова́тый; сли́шком дли́нный;

~гая вяро́ўка — длиннова́тая (сли́шком дли́нная) верёвка;

2. сли́шком до́лгий;

з. тэ́рмін — сли́шком до́лгий срок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задо́ўгі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба. Задоўгая вяроўка. □ Крышку задоўгай чаргой ліхаманкава строчыць аўтамат. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

долгова́тый разг. даўгава́ты, задо́ўгі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)