задзіма́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. задзіма́нне
Р. задзіма́ння
Д. задзіма́нню
В. задзіма́нне
Т. задзіма́ннем
М. задзіма́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задзіма́нне ср., в разн. знач. задува́ние; см. задзіма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задзіма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. задзімаць — задзьмуць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задува́ние

1. тушэ́нне, -ння ср., задзіма́нне, -ння ср., задзьму́хванне, -ння ср.;

2. задзіма́нне, -ння ср., заве́йванне, -ння ср.;

3. задува́нне, -ння ср.; см. задува́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)