задзьму́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
задзьму́ты |
задзьму́тая |
задзьму́тае |
задзьму́тыя |
| Р. |
задзьму́тага |
задзьму́тай задзьму́тае |
задзьму́тага |
задзьму́тых |
| Д. |
задзьму́таму |
задзьму́тай |
задзьму́таму |
задзьму́тым |
| В. |
задзьму́ты (неадуш.) задзьму́тага (адуш.) |
задзьму́тую |
задзьму́тае |
задзьму́тыя (неадуш.) задзьму́тых (адуш.) |
| Т. |
задзьму́тым |
задзьму́тай задзьму́таю |
задзьму́тым |
задзьму́тымі |
| М. |
задзьму́тым |
задзьму́тай |
задзьму́тым |
задзьму́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
задзьму́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
задзьму́ты |
задзьму́тая |
задзьму́тае |
задзьму́тыя |
| Р. |
задзьму́тага |
задзьму́тай задзьму́тае |
задзьму́тага |
задзьму́тых |
| Д. |
задзьму́таму |
задзьму́тай |
задзьму́таму |
задзьму́тым |
| В. |
задзьму́ты (неадуш.) задзьму́тага (адуш.) |
задзьму́тую |
задзьму́тае |
задзьму́тыя (неадуш.) задзьму́тых (адуш.) |
| Т. |
задзьму́тым |
задзьму́тай задзьму́таю |
задзьму́тым |
задзьму́тымі |
| М. |
задзьму́тым |
задзьму́тай |
задзьму́тым |
задзьму́тых |
Кароткая форма: задзьму́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
задзьму́ты в разн. знач. заду́тый; см. задзьму́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
задзьму́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад задзьмуць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заду́тый
1. пату́шаны, задзьму́ты;
2. задзьму́ты; заве́яны;
3. заду́ты; см. заду́ть 2—4;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)