зада́тачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зада́тачны зада́тачная зада́тачнае зада́тачныя
Р. зада́тачнага зада́тачнай
зада́тачнае		 зада́тачнага зада́тачных
Д. зада́тачнаму зада́тачнай зада́тачнаму зада́тачным
В. зада́тачны (неадуш.)
зада́тачнага (адуш.)		 зада́тачную зада́тачнае зада́тачныя (неадуш.)
зада́тачных (адуш.)
Т. зада́тачным зада́тачнай
зада́тачнаю		 зада́тачным зада́тачнымі
М. зада́тачным зада́тачнай зада́тачным зада́тачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зада́тачны зада́точный;

~ная су́ма — зада́точная су́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зада́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да задатка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зада́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

Сума, якая ўносіцца або бярэцца наперад як гарантыя выканання ўсяго абавязацельства.

Даць з.

|| прым. зада́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зада́точный зада́тачны, зада́ткавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зада́ткавы, см. зада́тачны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зада́ткавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і задатачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)