загі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. загі́н загі́ны
Р. загі́ну загі́наў
Д. загі́ну загі́нам
В. загі́н загі́ны
Т. загі́нам загі́намі
М. загі́не загі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

загі́н, -ну м., см. загі́б 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. загі́на загі́ны
Р. загі́ны загі́н
Д. загі́не загі́нам
В. загі́ну загі́ны
Т. загі́най
загі́наю		 загі́намі
М. загі́не загі́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заги́б

1. загі́б, -бу м., загі́н, -ну м.;

2. перен. загі́б, -бу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смерць, гібель, пагібель, згуба, загуба, страта, скон, скананне, кананне, згіненне, звод; халэмус, каюк, капут (разм.); здыхата (разм. зняваж.); загібель, загін, гамон, кадук (абл.), упадкі (абл., мн.); магіла, канец, канцы, капец, капцы, плаха, пятля, труба (перан.) □ вечны сон, расстанне са светам

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)